Hoe is het nu in de gevangenis?

Na het bezoeken van tientallen gedetineerden in gevangenissen verspreid over het land en mijn ervaringen als lid van de Commissie van Toezicht van een gevangenis kan ik wel zeggen dat het ook binnen de muren van de gevangenis een vreemde tijd is.

Streng Coronaregime

Met alle maatregelen die de afgelopen periode zijn getroffen, geldt er in de gevangenissen een streng “Coronaregime”. Zo gelden er niet alleen voor het bezoek maar ook voor bijvoorbeeld verlof, sporten en arbeid strenge regels. Zo mag er maximaal 1 volwassene op bezoek en mag verlof alleen nog maar bij hoge uitzondering, zoals bij een sterfgeval of een noodzakelijke medische behandeling. Met medegedetineerden is er minder contact mogelijk en vaak kan er ook minder gesport en gewerkt worden.

Binnen/buiten

Duidelijk is ook dat de angst voor het virus niet alleen “buiten”, maar ook “binnen” in de gevangenissen leeft. Vooral gedetineerden die al meer dan een jaar vast zitten, hebben het leven buiten in “Coronatijd” niet zelf ervaren en horen hier alleen maar over van mensen van buiten.

Communicatie

Wat ik de afgelopen periode heb gemerkt, is dat nagenoeg iedereen behoefte heeft aan duidelijkheid. Of het nu goed of slecht nieuws is, de meesten willen graag weten waar ze aan toe zijn en welke regels er gelden. Moet ik een mondkapje dragen? In welke gevallen moet ik in quarantaine, en voor hoe lang? Wanneer moet ik getest worden? Wanneer mag mijn familie op bezoek komen en wanneer mag dat niet? Ga ik naar de rechtbank of gaat mijn zitting via een videoverbinding? Mag mijn advocaat mij komen bezoeken? Wanneer mag ik met verlof? Wanneer mag ik met mijn familie skypen? Wanneer word ik gevaccineerd?

Na een lange tijd van onzekerheid en onduidelijkheid kunnen nu wel veel vragen beantwoord worden.

Verder valt het veel gedetineerden in deze periode zwaar dat de contactmogelijkheden met familie en vrienden door het strenge Coronaregime zijn ingeperkt. Niet alleen buiten de muren wordt fysiek contact gemist.

Fysiek contact

De meeste gedetineerden die ik de afgelopen periode heb gesproken, zien de ernst van het virus in en hebben -hoe moeilijk en zwaar zij het ook vinden- begrip voor de getroffen maatregelen en geldende beperkingen, zij het dat daar duidelijk over wordt gecommuniceerd en vragen -zo goed als mogelijk- beantwoord worden.

Kort gezegd; Net zoals buiten, is er ook binnen de gevangenismuren behoefte aan duidelijkheid die soms (nog) niet is te geven en vallen de beperkingen in bezoek/contact met familie en vrienden zwaar.

Heb je vragen over dit onderwerp, we beantwoorden ze graag.