Het retentierecht in de paardenwereld

Het retentierecht geeft de schuldeiser het recht om een zaak die hij onder zich heeft, onder zich te houden tot dat de schuldenaar zijn schuld heeft voldaan.

Denk daarbij aan de garage die je auto heeft gerepareerd. De garage hoeft de auto pas terug te geven als de rekening voor de reparatie is voldaan. Indien er ook na een veroordelend vonnis van de rechter nog steeds niet wordt voldaan, dan kan de garage de auto (laten) verkopen en kan hij uit de opbrengst zijn rekening en de opslagkosten eenvoudig incasseren.

Voor paarden is hetzelfde recht van toepassing. Indien je derhalve een paard houdt voor een ander, kun je eisen dat de eigenaar eerst de rekening betaalt, voordat hij het paard ophaalt. Probleem is natuurlijk wel dat een paard verzorging en beweging nodig heeft, terwijl je een auto ergens kunt opslaan en er verder geen omkijken meer naar hebt.

Bij een paard is dat natuurlijk niet mogelijk. Het paard dient gevoerd en verzorgd te worden en het is noodzakelijk dat het paard dagelijks beweging krijgt. Als het paard bij een trainingsstal staat is dat niet zo problematisch. De ruiter kan de verzorging en de training continueren op dezelfde wijze als hij dat voor het inroepen van het retentierecht ook al deed. Ingewikkelder wordt het indien het een wedstrijdpaard betreft die gestald staat op een pensionstal. De stalhouder kan het paard dan wel beweging geven, maar trainen, laat staan op hoog niveau, lukt dan niet.

Wat te denken van de situatie waarin de eigenaar het paard voor een hoog bedrag heeft verkocht, maar de verkoop geen doorgang kan vinden omdat het paard niet daadwerkelijk kan worden geleverd door het inroepen van het retentierecht. Indien dan de verkoop geen doorgang vindt, dan kunnen de financiële gevolgen aanzienlijk zijn.

Kortom, het inroepen van een retentierecht vraagt in dat soort gevallen om een gedegen afweging, zeker in het geval de vordering van de schuldeiser op deugdelijke en onderbouwde wijze wordt betwist.

Juist vanwege die voortdurende zorgplicht zit natuurlijk niemand te wachten op een langlopend retentierecht. Procedures kunnen immers lang duren en de uitkomst staat bovendien zelden van te voren vast. Het wordt allemaal nog ingewikkelder indien een veroordelend vonnis niet tot betaling leidt, en het paard dient te worden verkocht of geveild. Niet zelden leidt dat ertoe dat de opbrengst niet voldoende is om de oorspronkelijke rekening, en met name alle doorlopende verzorgings- en trainingskosten daaruit te voldoen.

Een oplossing voor deze problematiek is de vervangende zekerheid.

In ruil voor afgifte van het paard dient de eigenaar van het paard in dat geval voldoende zekerheid te bieden voor betaling van de openstaande schulden. Dat kan bijvoorbeeld met een bankgarantie of een storting op een derdenrekening van een advocaat of notaris. De stichting, op wiens naam die derdenrekening waar het geld dan op is gestort staat, is dan verplicht om aan de schuldeiser te betalen, waartoe de rechter de eigenaar van het paard heeft veroordeeld. Dat scheelt een hoop gedoe en gesteggel en is vaak voor beide partijen, en zeker niet in de laatste plaats voor (de waarde van) het paard het beste.

Zonder het inroepen van het retentierecht is het verkrijgen van vervangende zekerheid niet snel mogelijk zonder kostbare maatregelen. Het inroepen van het retentierecht is dus ook voor de paardenwereld een zeer krachtig en goedkoop incassomiddel.

Deze blog is informatief van aard en er kunnen geen rechten aan worden ontleend.

Mr. Dick J. Bosboom

Advocaathippischrecht.nl

06 - 51 322 757 / bosboom@ebhlegal.nl